تاثیر روش آموزش بهداشت دهان و دندان توسط دانشجوی استاندارد شده بر میزان پلاک دندانی

مقدمه: پلاک میکروبی دندان به عنوان عامل اصلی در پاتوژنز بیماری­های پریودنتال شناخته شده است. پیشگیری اولیه و آموزش به عنوان اثرگذارترین ابزار در کاهش بیماری دندان و پریودنتال و بهبود بهداشت دهان درنظرگرفته می­شود. هدف این مطالعه تعیین تاثیر روش آموزش بهداشت دهان و دندان توسط دانشجوی استاندارد شده بر میزان پلاک دندانی بود. روش­ها: در این مطالعه نیمه تجربی، 62 بیمار مراجعه­کننده بطورتصادفی به دو گروه مورد: آموزش عملی بهداشت دهان و دندان توسط یک دانشجوی استاندارد شده (31 نفر) و گروه شاهد: آموزش چهره به چهره (31 نفر) تقسیم شدند. نمایه­ی پلاک که درواقع نمایه­ی بررسی کارکرد بیماران بود، توسط فرد معاینه­کننده و بر پایه نمایه پلاک O'Leary اندازه­گیری شده و میزان شاخص پلاک بیماران، قبل و بعد از آموزش ثبت گردید. جهت استاندارد­سازی دانشجو، تیمی تشکیل و پس از سه جلسه یک ساعته دانشجویان تعلیم عملی دیده و نحوه اجرای دانشجو توسط اعضای تیم مورد ارزشیابی و بازخورد لازم ارائه شد. جهت تجزیه و تحلیل داده­های مرتبط با شاخص پلاک از آزمون­های توصیفی و استنباطی با کمک نرم­افزار SPSS استفاده شد.  یافته­ها: کاهش62/25 درصد شاخص پلاک دربیماران گروه مورد یا آموزش توسط دانشجوی استاندارد­شده و کاهش 13/15درصد در بیماران گروه شاهد یا آموزش چهره به چهره متعاقب آموزش مشاهده شد و نیز اختلاف معنی­داری بین میانگین شاخص کاهش پلاک در هر دو گروه مورد و شاهد پس از آموزش وجود داشت (0001/0 p=). نتیجه­گیری: نتایج نشان داد که تربیت دانشجوی استاندارد شده به دلیل شبیه­ساز شده یک استاد مجرب، می­تواند نقش بسزایی در کاهش پلاک دندانی و روش مناسبی جهت آموزش نکات مراقبتی به بیماران داشته ­باشد.